Hefðarkötturinn og sálgæsluherrann Salómon svarti fagnaði 16 ára afmæli sínu þann 4 apríl.

Af því tilefni smellti húsfreyjan inn nokkrum vel völdum myndum á fésbókina.

Þar tók Salómon á móti miklum fjölda ,,læka,, og heillaóska enda eru árin orðin 112 ef hann væri maður. Salómon er vel ern og gengur enn til allra nauðsynlegar verka svo sem músaveiða, villikatta slagsmála og eftirlitsferða. Að ógleymdum sálgæslustörfum sem farast honum einstaklega vel.

Eins og þið getið séð eru tvö veiðihár orðin grá, já hann tollir í sjarmatískunni þessi.

Er ekki annars ,,inn,, að vera með grátt skegg í dag ??

Á afmælisdaginn voru að sjálfsögðu kjúklingabringur, kjötbollur í mikilli sósu og rjómi á matseðlinum.

Jú krakkar þetta er alveg eðlilegt hann er jú hefðarköttur í fullri vinnu.

Ætli næsta afmælisbarn á heimilinu fái eins margar afmæliskveðjur ???

Mummi flaug til Ameríku fyrir nokkru og er þar að heimsækja Gosa vin okkar frá Lambastöðum.

Hann sendi mér mynd á fésbókinni sem sýndi sólbrenndan gaur í sumarblíðu. Ég sendi til baka mynd af gegndrepa kellu sem þurfti ekkert að vesenast með sólarvörn.

Heppin hún ..................nú eða hann ?

Gosi er hress og kátur enda á frábærum stað með góðu fólki. Það er svo gaman að fylgjast með hestunum sem komnir eru á nýjar slóðir og gera gott.

Mig grunar að Mummi komi með sumarið þegar hann kemur heim.

Páskarnir voru ljúfir hér í Hlíðinni, gestagangur, veisluhöld í því efra og hestastúss við hæfi.

Já ég brunaði í Sprettshöllina og dæmdi töltkeppni þeirra ,, Allra sterkustu,, góð kvöldstund með góðu fólki og frábærum hestum. Ég hef nokkrum sinnum dæmt þessi mót en sennilega hafa þau aldrei verið svona sterk. Þvílík veisla og svo er það Stóðhestaveislan um næstu helgi.

,,Er ekki kominn tími til að tengja" segir í einu góðu dægurlagi.

Það er vel við hæfi að raula það þegar loksins er sest niður og tilraun gerð til bloggskrifa.

Ekki er það svo að lítið hafi verið um að vera og þess vegna engar fréttir að fá héðan úr Hlíðinni.

Ó nei öðru nær.

Nú reynir á kellu að muna eitthvað af því sem á dagana hefur drifið.

Á myndinni sem hér fylgir með eru þau Mummi og Gangskör frá Hallkelsstaðahlíð. Þau tóku þátt í sýningu vestlenskra hestamanna sem fram fór um síðustu helgi. Mummi fór með Gangskör og Báru frá Lambastöðum í hryssuflokkana en Fannar tók þátt í skeiðinu.

Margir góðir gæðingar komu fram á þessari sýningu sem var hin besta skemmtun.

Það er alltaf gaman að sjá það sem tamningamenn, ræktendur og aðrir hafa fram að færa hér á vesturlandi. Árviss viðburður sem bara batnar með hverju árinu.

Takk fyrir góða kvöldstund knapar og allir þeir sem komu að þessari sýningu.

Það er ekki skrítið að enda bara í hundunum þegar veðráttan er eins og hún er.

Húsfreyjan smellti sér á hvolpahitting með sparidýrið sitt hana Möru frá Eysteinseyri.

Þessi mynd er tekin í lok hittingsins og sýnir flesta þátttakendur.

F.v Þórður á Lágafelli, Edda og Sverrir, Giljahlíð, frúin sjálf, Sigfús Helgi á Skiphyl, Sigurður Vatnsfrændi, Einar í Túni, Dagbjartur á Hrísum, Snæbjörn frá Hoftúnum, Þóra í Ystu-Görðum og Valgeir Grundfirðingur.

Sem sagt snildarhópur.

Á myndina vantar kennarana en a.m.k annar þeirra var upptekin við að taka þessa mynd.

Þeir voru Svanur Guðmundsson í Dalsmynni og Gísli Þórðarson í Mýrdal.

Að sjálfsögðu var tilnefndur Kolhreppingur ársins og að þessu sinni var það Björgvin Ölversson, Ystu-Garðadrengur sem hreppti hnossið.

Þráinn í Haukatungu og Jóhannes á Jörfa veittu honum viðurkenninguna.

Árlegt þorrablót UMF Eldborgar var haldið í Lindartungu s.l föstudag með glæsibrag að vanda.

Húsið var troðfullt og mikil stemming enda allt í besta lagi, frábær matur, skemmtiatriði og félagsskapur.

Ætli sé ekki best að láta bara myndirnar tala sínu máli........

Þessir voru svo fljótir að fara í sín sæti að það gleymdist að fara úr yfirhöfnunum. Hrannar og Mummi bara gátu ekki beðið lengur...... Þessi voru hress að vanda og mætt í hornið sitt, Dúddý og Gau komin í stuð.   Þar sem að Sigfríð og Jón voru ekki mætt í fjörið var tekinn upp ,,fulltrúi,, þeirra sem að sjálfögðu var ættaður frá Nóa Síríusi vini okkar. Haukur Skáneyjarbóndi kannaði gæði innihaldsins.   Jónatan á Kaldárbakka kominn í sitt sæti og Gunnar lítur eftir að allt fari vel fram.     Þegar þessir voru í Laugargerðisskóla voru þeir oft nefndir Tímon og Púmba. Þeir voru einmitt svolítið svona Tímon og Púmba á blótinu, frekar gaman hjá þeim.     Svo var brostið í söng...........Magnús og Sigfús Helgi tóku á því í söngnum.     ...............þessir voru líka liðtækir í söngunum.     Nágrannar okkar úr Eyja og Mikl voru að sjálfsögðu mættir.     Þeir eru ráðsettir þarna Þverárbræður, Haunsmúlabóndinn og fleiri.     Sennilega hefur ljósmyndarinn verið hræðilegur..........eða hvað ? Þóra og Björg voru samt í hörku stuði alllllla nóttina.     Bara slakir á ,,barnum,, kallarnir og komnir í kúabúskapinn. Skúli, Haukur og Mummi með rólegaramóti ákkúrat þarna.     Mig grunar að Emmubergshjúunum hafi ekkert leiðst á þessu blóti. Bjöggi og Sigga svo krúttleg saman.     Kristján Stóra-Hraunsbóndi og Albert á Heggsstöðum krifja málin. Albert óvenju þungur á brúnina en það lagaðist þegar á leið.   Þetta er bara byrjunin á fullt af myndum sem ég mun smella hér inn á næstunni. En þið sem að stóðuð fyrir þessu þorrablóti, kærar þakkir fyrir frábæra skemmtun. Er strax farin að hlakka til þess næsta........

Þetta er Baltasar frá Hallkelsstaðahlíð, faðir Arður frá Brautarholti og móðir Trilla frá Hallkelsstaðahlíð.

Myndin er tekin í mesta frosti vetrarins til þessa -11 gráðum.

Já myndatökudömunum var fórnað í frostinu.

Lyfting frá Hallkelsstaðahlíð, faðir Gosi frá Lambastöðum, móðir Upplyfting frá Hallkelsstaðahlíð.     Óðinn frá Lambastöðum, faðir Sólon frá Skáney og móðir Fenja frá Árbakka.   Og síðast en ekki síst er hér mynd af Fleytu frá Hallkelsstaðahlíð, faðir Stígandi frá Stóra-Hofi og móðir Skúta frá Hallkelsstaðahlíð. Þessi mynd er tekin í kuldanum umræddan dag en þá var Mummi að fara á henni úti í þriðja sinn. Fleyta litla sem er bara á fjórða vetri var sannarlega hestur dagsins, hún er bara spennandi.   Þegar hér var komið við sögu höfðu myndasmiðirnir gefist upp og horfið á braut. En ég mun á næstunni halda áfram að kynna fyrir ykkur nokkur af þeim hrossum sem eru hér í tamningu og þjálfun.

Mummi á Káti, Skúli á Gosa og Sigrún á Sparisjóði.

Nú er orðið tímabært að óska ykkur öllum gleðilegs ár og friðar á því herrans ári 2015.

Já og kærar þakkir fyrir það liðna. Við hér í Hlíðinni erum bara spræk á nýju ári og hlökkum til að takast á við spennandi ár.

Að vanda eru engin áramóta heit að þvælast fyrir en þó ekki þar með sagt að ekkert sérstakt sé á döfinni.

Krefjandi verkefni hvert sem litið er og þó nokkuð af spennandi uppákomum..........stafrófið dugar varla......

T.d ef að við hugsum um það byrjar á F : Fullt af spennandi fákum. Féð í fullu fjöri (vonandi). Fjárhundum fjölgar. OG....... Frúin fimmtug.

Já já svona verður þetta árið 2015.

En nú er það nútíðin en ekki framtíðin og þó........

Til að segja ykkur aðeins frá nokkrum tryppum sem verið er að vinna í um þessar mundir læt ég fylgja með folaldsmyndir af þeim.

Ég er ekki enn búin að smella af þeim mynd í fullri aksjón.

Þegar húsfreyjan átti að vera heima að mylja kertavax úr jóladúkum, þurka af, krydda áramótasteikina og gera dásamlegan áramótadesert.......... stakk hún af.

Já já bara eins og áramótin væru ekkert svo merkileg eða í það minnsta húsfreyjuhlutverkið væri bara grín.

En verkefnið var mun mikilvægara en það að svona smotterí stoppaði hana. Kindur uppí fjalli þegar farið er að síga á háannatíma sparihrútanna.

Það var því brunað af stað til fundar við góðan granna í næstu sveit sem fundið hafði fimm kindur. Eftir snjó, flughálku og rok var veðrið gott en jörðin var í mýkra lagi og alveg nóg af vatni.

Þrír vaskir drengir ruku til fjalla en frúin æfði glæfra og torfæruakstur, þó ekki utan vega.........að neinu ráði. Freyja vestfirðingur var með í för karlpeningunum til halds og trausts.

Eftir drjúgan trimmtíma komu svo allir smalarnir (bæði menn og hundur) til baka með kindurnar fimm. Næstum ekkert smalabrjálaðir.

Þá hafði okkur bæst liðsauki en einn hrossaeigandi var á leið til okkar til að sækja hross úr tamningu. Hann var gripinn glóðvolgur í fyrirstöðu og uppá hestakerruna hans voru kindurnar reknar.

Við áttum tvær fullorðnar kindur en Bíldhólsbændur áttu eina tvílembu. Þær voru keyrðar heim og í leiðinni var spjallað yfir kaffi og smákökum í eldhúsinu á Bíldhóli.

Fjárheimtur hafa batnað til mikilla muna í desember og ef að hann hefði rúmlega 40 daga á sínum vegum yrði húsfreyjan ánægð.

Á myndinni hér fyrir ofan eru Einar Lambastaðabóndi, Mummi, Skúli, Freyja vestfirðingur og Flosi nágranni minn og bekkjarbróðir.

Já við Flosi vorum saman í grunnskólabekk ca 10 ár fyrir örfáum árum eins og þið hljótið að sjá.

Áður en haldið var af stað í morgun höfðum við fegnið vaska drengi úr Björgunarsveitinni Elliða í árlega heimsókn. Þar sem við höfum ekki skotið upp flugeldum í 15 ár fjárfestum við ekki í svoleiðis varningi. Enda fengið nóg af því að elta trylt hross um víðan völl (meira að segja í sparifötunum) nokkur ár í röð.

Það er þó alveg sjálfsagt að styrkja starf björgunarsveitarinnar sem alltaf er til reiðu þegar mikið liggur við. Það gerum við með glöðu geði enda alltaf að þvælast upp um fjöll og vitum aldrei hvenær við þurfum á þeim að halda. Fengum meira að segja góða aðstoð frá þeim í fyrra við að handsama kindur sem lent höfðu á glapstigum.

Átti alltaf eftir að sýna ykkur myndir frá því.

Það getur verið fallegt í tunglsljósinu og ekki skrítið að álfarnir vilji dansa.

Þessi mynd er tekin eitt kvöldið þegar tunglið lýsti allt upp og snjórinn hjálpaði til við að gera enn bjartara.

Svo var skreytt með norðurljósum þegar á leið en þolinmæði ljósmyndarans dugði ekki til að mynda þau.

Annars hefur verið alvöru vetur í okkar Guðdómlega Hnappadal síðast liðnar vikurnar. Það eru komin þó nokkur ár síðan það hefur þurft að moka snjó frá öllum húsum dag eftir dag. Þegar þannig viðrar er tímaferkt að setja inn rúllur og gefa útigangi.

Nú er hinsvegar komin asa hláka og smá von til að mestu svellin fari. Ég var samt að vona að þjappaði snjórinn yrði bara áfram til að gefa birtu og svo er það svo frábært reiðfæri. En rokið það má alveg fara í frí.

Svo að ég sé nú alveg heiðarleg og deili með ykkur alvöru laugardags stemmingu læt ég fylgja með mynd.

Þið sem sagt getið fengið að sjá hvað er með húsfreyjunni í sófanum þetta kvöldið.

Já já bara grand á því og les nú hrútaskránna eins og vera ber á þessu árstíma.

Af sauðfjárbúskapnum hér eru helstu fréttirnar þær að fjárfjöldinn eru kominn yfir 720 vetrarfóðraðar. Rúmlega 160 lífgimbrar og 10 lambhrútar. Ennþá vonast ég samt eftir því að eitthvað fleira skili sér af fjalli.

Verkefnalistinn í sauðfjárdeildinni er alltaf langur á haustin en nú fer hann að styttast. Það er búið að ríja, flokka, sprauta og ýmislegt fleira. Við ákváðum að gefa öllu fénu vítamínforðastauta til að stuðla að auknu heilbrigði, ekki eru heyin svo girnileg. Þetta verkefni var í orðsins fyllstu merkingu algjört staut. Fyrst var byrjað að reyna gefa þetta inn eins og ormalyf en það gekk ekki vel. Eftir æfingar á ca 200 kindum fundum við upp góða aðferð sem reyndist líka afar fljóttleg. Stundum er reynslan besti kennarinn.

Á næstunni eru það svo vangavelltur um hrútaval og eins gott að það verði frá u.þ.b 10-15 des en þá er ætlunin að fjörið hefjist.

Dimmaleira heimalingur er virðuleg kind og ánægð með E lömbin sín.

Það hefur verið lítill tími til að sitja við skriftir síðustu vikurnar eins og þið hafið séð.

Stúss með jafnt lífs sem liðið sauðfé, smalamennskur, eftirleitir, slátrun og margt fleira.

Það var góð tilfinning að setjast niður í gærkveldi og vita að slátursamstrið þetta haustið væri frá. Lifrapylsa, blóðmör, svið, gúllas, hakk, file, lundir, hangikjöt og allt hitt........klárt þetta árið.

Við fengum góða hjálp og var aðstoðafólkið á fjölbreyttum aldri sem sagt 4 ára og uppúr.

Að öllum ólöstuðum voru frænkur mínar Daniella og Emilía skemmtilegustu hjálparhellurnar. Daniella var í bleikum ,,prinsessu,, skóm með háum hælum (sérlega henntugir í sláturgerð).

Hún saumaði vambir af miklum móð og afrekaði 10 stykki. Emilía hafði enga þolinmæði en svona uppá félagsskapinn kom hún reglulega og klappaði vömbunum rétt til að fá ,,góðu,, lyktina af höndunum. Hún sá aftur á móti um að svara í símann og það var svo sannarlega gert með stæl.

Ég heyrði ávæning af einu símtalinu......... ,,amma er í kjallaranum að hræra blóð, það er úr einhverjum dánum..... Sigrún og Daniella eru að sauma bumbur af dauðum kindum...........og ég er rosalega svöng.

Dömurnar voru mjög duglegar að smakka ýmislegt sem telst framandi fyrir fólk með nýja kennitölu. Blóðpönnukökur, slátur, steikta lifur, grjónagraut með rófum svo að eitthvað sé nefnt.

Svona sveitamatur fyrir fullorðna eins og Daniella kallar það. Það var svo á sunnudaginn sem boðið var uppá ,,fallega,, lita ilmandi berjasúpu. Já það var einmitt þá sem ungfrú Emilíu var ofboðið allavega svona í augnablik. Góður sessunautur jós súpu á disk og gafa dömunni sem hrærði lengi og starði þögul ofaní diskinn.

............... Eftir smá stund tautaði hún við sjálfan sig í hálfum hljóðum ,,amma var að hræra blóð í gær,,

Það er ekki grín að kynnast lifnaðaháttum og matarvennjum þeirra fullorðnu..........

Lífgimbrar og hrútar eru löngu komin á gjöf og framundan er að taka hitt féð á hús.

Það þýðir að rúningur er á næsta leiti. Veðurspáin segir að morgundagurinn sé upplagður til að taka veturgamlar kindur inn, vonandi græðum við rúningsmann í verkið sem fyrst.

Margt hefur verið í gangi annað en sauðfé og slátur þó svo það hafið tekið mikinn tíma.

Menningunni hefur líka verið gert hátt undir höfði af okkar hálfu. Hæst ber frumsýning í Þjóðleikhúsinu, eitthundrað og fjögurtíu ára afmæli Bíldhólshjóna og nokkrar aðrar veislur.

Alltaf gaman að skemmta sér með góðu fólki.

Símon minn undan Arioni frá Eystra-Fróðholti og Karúnu kom heim í dag. Hann hefur verið í sumardvöl á Kistufelli síðan í júní. Kappinn leit vel út og húsfreyjan kát með að fá hann heim í Hlíðina.

Mummi fór til Svíþjóðar og Danmerkur fyrir helgina þar sem hann var með reiðnámskeið. Búið að vera líflegir tímar í reiðkennslu hjá honum og mikið framundan í því.

Já það koma margir fallegir dagar hér í Hlíðinni þó svo það blási á milli.

Verst er þó hvað úrkoman hefur verið mikil og blaut, leiðindaveður fyrir menn og skepnur.

Eins gott fyrir hestamenna að fylgjast með hrossunum og kanna hnjúska.

Folaldshryssurnar fóru í hausthagann sinn í dag og voru heldur betur kátar með það. Þær litu vel út og folöldin höfðu stækkað og breyst heilmikið frá síðustu heimsókn til þeirra.

Ég fékk mér líka göngutúr og skoðaði tryppin sem verið hafa hér inní hlíð. Hjá þeim voru móttökurnar svo einlægar að ég átti í vök að verjast og var næstum því étin. Næstu daga þarf svo að skoða allt stóðið og fara yfir hvort að allt sé ekki eins og best verður á kosið.

Hópur af spennandi tryppum er komin á hús og nú er bara að fara á fullt þegar kindastússið er farið að minnka. Feður þessara tryppa eru m.a Aldur og Arður frá Brautarholti, Feykir frá Háholti og Sparisjóður minn.

Nokkur söluhross eru einnig í þjálfun og má t.d sjá myndband af einni hryssu inná söluflipanum hér á síðunni.

Þessar eru miklir vinir eftir hátt í tíu mánaða samveru sem senn er að ljúka.

Marie og Snotra hafa brallað margt saman og alveg er víst að Snotra á eftir að sakna vinkonu sinnar.

Og ekki hafa þessar verið síðri vinir, þarna eru þær saman Marie og Prinsessa heimalingur.

Síðan á réttum hefur Prinsessa verið með öðrum lömbum í girðingu út á Steinholti og þangað hefur Marie brunað með pelann. Já það er munur að vera innundir.

Kvöldroðinn var dásemdin ein og alveg í stíl við veðrið í dag, ekki slæmt að fá 14 stig hita í október.

Ég fór líka algjöran eðalreiðtúr í dag á gæðingi sem er bara engum líkur.

Sumir dagar eru bara einfaldlega miklu betri en aðrir.