Eins og svo oft áður var dásamleg blíða þegar Mýrdalsrétt í Hnappadal fór fram.

Frekar margt fé var í réttinni og mannlífið gott að vanda þrátt fyrir að Covid draugurinn sé á sveimi.

Þessi strákar voru í það minnsta hressir og kátir, Lárus í Haukatungu og Jóel á Bíldhóli.

Traðarbræður voru að sjálfsögðu mættir þeir Guðbrandur á Staðarhrauni og Steinar frá Tröð.     Þessir voru búralegir á réttarveggnum þegar að allt fé hafði verið dregið. Hlíðarfeðgar og Þorkell fyrrverandi bóndi í Miðgörðum.

Feðgarnir á Staðarhrauni og Brynjúlfur á Brúarlandi spá í spilin.

Hraunholtahjón og Halldís á Bíldhóli alveg klár í myndatöku.     Ég er ekki viss hvað þessir voru að bralla ........................     .................en það var frekar fyndið.       Skipulagt og spjallað.     Ystu Garðabóndinn sennilega að hringja í vin..........................     Arnþór í Haukatungu hefur farið á kostum þegar hann hefur leikið Mumma í þorrablótsmyndböndum síðustu ár. Sýnist hann vera að máta karaterinn...............svona úr hæfilegri fjarlægð.     Hjónin í Lækjarbug láta sig ekki vanta í réttirnar enda Guðjón á heimavelli. Gísli á Helgastöðum gerir það ekki heldur og mætir að vanda.         Þessir tveir ræða heimsmálin.  Jónas á Jörfa og Guðbrandur á Staðarhrauni.     Þá er þetta að klárst, rekið á milli dilka og síðan á faratækin.     Þungt hugsi fjárbóndi. Arnar að telja það sem komið er af fjalli....................     Sesselja í Haukatungu og mæðgurnar í Krossholti.     Ásbjörn Haukatungubóndi og Halldís á Bíldhóli ræða málin.

Gönguæfingar................einn tveir ..............einn tveir.

Reffileg á réttarveggnum, Guðbrandur, Lárus og Halldís.     Já, Mýrdalsréttin stendur fyrir sínu og er fínasti samkomustaður.

Við vorum heppin þegar við smöluðum fegnum reyndar smá dembur en þó alveg innan marka.

Fossarnir voru rólegir og hófsamir í vatnavöxtum og vel gekk að reka yfir árnar.

Fossakrókurinn þarna fyrir miðju einn af mínum uppáhaldsstöðum.

Þarna upp með fossunum liggur svo kölluð Fossaleið á milli Hnappadals og Hörðudals.

Féð rennur niður Háholtin í átt að Hafurstöðum.

Þessar reffilegu gimbrar eru ofurgreindar og hlýða Víði eins og lög gera ráð fyrir.

Ein kind kæmist auðveldlega á milli þeirra ........... svona langsum allavega.

Hér hefur verði dansað rollurokk alla daga í hálfan mánuð og hvergi gefið eftir.

Leitir, réttir, förgun og hvað eina sem sauðfjárbúskap við kemur en allt þó aðeins öðruvísi en áður.

Já þetta leiðinda covid truflar margt en þó ekki allt. Það var í það minnsta gaman alla þessa daga.

Þetta árið verða myndirnar að tala sínu máli en þó komu dagar þar sem að veðrið leyfið ekki myndatökur.

Okkar góða aðstoðarfólk mætti en þó urðu nokkrir uppáhalds að bíða betri tíma.

Takk fyrir alla hjálpina hún var dásamleg og þið hin sem komust ekki við hlökkum til að fá ykkur síðar.

Þarna eru hinsvegar hluti af landgönguliðinu sem lagði fyrst af stað og fór í lengstu göngurnar.

Þá er gott að vera léttir í spori, þarna má m.a sjá maraþonhlaupara og flugmann.

Hallur, Hilmar, Kolbeinn og Darri klári í slaginn.

Og ekki standa þessar dömur sig síður eldfljótar og úrvals smalar.

.........................eins og hér.

Hér eru hinsvegar nokkrir smalar saman komnir a.m.k þrír fjórfættir og áhugasamir.     Og áfram skal haldið.

Sumar kindur velja ekkert endilega bestu leiðina.................

Vegaveitingar voru hér mættar á svæðið og hresstu aðeins uppá mannskapinn.     Held bara það hafi verið gleði í dósinni góðu.     Búralegir þessir kappar og kátir með veitingarnar og lífið.     Það var bara einn Hallur sem mætti í réttirnar núna, hann var tvíefldur að þessu sinni. Hinn mætir næst hress að vanda.     Það þarf að fara víða jafnvel innan túngirðingar. Gott þegar vatnsstaðan er svona há þegar smalamennskur standa yfir. Færri flóttaleiðir. Framhald verður tilbúið til birtingar innan skamms.

Að búa í fjöllunum getur verið töff..................

Það á bæði við þegar veðrið er dásamlega gott og einnig þegar veðrið er dásamlega ekki gott.

Í gær var það gott og því var um að gera rjúka til fjalla og taka svona æfningasmalamennsku.

Fossáin var saklaus og falleg en það hefur hún ekki alltaf verið í kringum leitirnar.

Við náðum heim þó nokkrum fjölda fjár sem komið var niður af fjalli.

Með hjálp góðra manna og kvenna hafðist þetta og við vorum mjög sátt með árangurinn.

Smalamennskur og fjárrag hafa tekið yfir og nú er bara að njóta og þjóta.

En hrjóta síðar.

Einn af mínum uppáhaldsstöðum er þegar staðið er uppá Kastalanum við Hafurstaði. Þá er fallegt útsýni yfir Hlíðarvatn og niður dalinn.     Boðið var uppá listasýningu af bestu gerð þegar að skýin skörtuðu sínu fegursta. Blátt listaverk yfir Hlíðarmúlanum.

Já Sandfellið var dökkt í gær og skar sig vel úr í landslaginu.

Við lögðum af stað í blíðu og smá golu en það átti eftir að breytast og það mjög snögglega. Sjáið þið bakkann sem er að læðast þarna yfir ?

En það var ekki mikið úr þessu sem betur fer.     Blés reyndar kröftuglega þegar ég stóð uppá toppi Stekkjaborgar en það var bara hressandi.     Af Stekkjaborg en línana beint í toppinn á Geirhnjúknum........hann verður smalaður síðar.     Stóðið fylgdist með og lét sér fátt um finnast , kannski dreymir þau um að gera ursla í safninu sem kemur síðar af fjalli ?

Já svona getur sveitalífið verði gott.................... stund milli stríða í dásamlegu veðri.

Það var svona vinnufundur og þá er nú gott að taka smá stund í andlega íhugun.

Annars fer nú að verða hæpið að taka lífinu með ró það styttist nefninlega í réttir.

Og eins og stundum áður er nú ýmislegt eftir að gera áður en hátíðin gengur í garð.

Það er ennþá sumar hér í Hlíðinni hægur vindur, hiti og bara eitthvað svo notalegt.

Þegar þessi tími er kominn er það nú ekki sjálfgefið. Svo fyrir það ber að þakka.

Næturfrost og næðingur eru kannski í kortunum en við erum ekkert að velta okkur uppúr því.

Sumarið hefur á margan hátt verið gott svona frá náttúrunnar hendi.

Gott tíðarfar, góður heyfengur og svo maður tali nú ekki um silungsveiðina sem hefur verið með miklum ágætum.

En það er ýmislegt sem ekki hefur verið eins og best verður á kosið.

Covid kvikindið hefur gert það að verkum að fáir hestahópar voru á ferðinni hjá okkur þetta sumarið.

Eins fórum við ekki í okkar árlegu stóru og skemmtilegu hestaferð  en það bíður bara betri tíma.

Það verður nú eitthvað þegar við förum af stað eftir að hafa verið háfl ,,fjörusvellt,, heilt sumar.

Eins hafa margir af okkar góðu gestum sem hugðust koma og dvelja í gestahúsunum ekki haft tök á að koma.

En við erum bjartsýn og hlökkum til að taka á móti þeim þegar allt er um garð gengið.

Tamningar og þjálfun eru í fullum gangi þar sem bæði er verið að vinna við frumtamningar og einnig þjálfun nýrra söluhrossa.

Það hafa komið mörg spennandi tryppi til okkar í tamningu og einnig höfum við kynnst nýjum og spennandi gripum úr okkar ræktun .

Verðurblíðan undanfarið hefur verið dásamleg hér í Hlíðinni.

Orð eru óþörf þegar myndirnar tala sínu máli.

Þarna sést heim í Hlíðina á fallegum degi.

Spegill dagsins.

Kvöldkyrrðin er dásamleg.

Snotra Kubbs og Týrudóttir 2007-2020.

Dásamlega Snotra mín kvaddi okkur þann 7 ágúst eftir 13 ára samveru.

Það er tómlegt að hitta ekki síkáta og glaða Snotru sem fagnaði manni alltaf með gleði og hlýju.

Elsku mjúki bangsahundurinn minn skottast nú um í grænu högunum hinumegin.

Það er gaman að eiga góðan, glaðan og tryggan hund sem veitir gleði.

Snotra var skemmtilegur heimilis/hefðarhundur sem hafði skoðun á öllu og lét gjarnan skoðanir sínar í ljós.

Þegar Border collie ,,bjánarnir,, (sko í augum Snotru) voru með læti og hamagang varð Snotra æf og reyndi allt sem hún gata til að stoppa þá.

Það gekk nú misjafnlega en tókst stundum vel sésrstaklega þegar allir voru komnir inn og í aðhald.

Þá tók Snotra fulla stjórn og gat jafnvel beygt brattasta Borderinn.

Ein var þó reglan sem Snotra kenndi öðrum hundum í eitt skipti fyrir öll. 

,,Matardallinn snertið þið ekki, hann er minn,,

Athugul, boðin og búin að taka þátt í öllu því skemmtilega sem lífið bauð uppá. Uppáhalds verkin hennar Snortu voru að skottast með í reiðtúrum, snúast í kringum okkur í hesthúsinu og siða rollurnar jafnt innan sem utan dyra.

Baddi frændi hennar var í miklu uppáhaldi en hann flutti í Garðabæinn ungur.

Þegar Baddi kom í sveitina var heldur betur fjör á bænum.

Veiðin hér í Hlíðarvatni í Hnappadal hefur verið með afbrigðum góð það sem af er sumri.

Þrátt fyrir að veðurguðinn hafi boðið uppá full fjölbreyttan veðurseðil þá eru menn kátir.

Margir stóri urriðar og vænar bleikjur hafa komið á land veiðimönnum til mikillar ánægju.

Tjaldstæðin hafa verði nýtt og fólk notið þess að vera í kyrrð og ró laust við ys og þys.

Þessir flottu urriðar komu á land á einum uppáhaldsveiðistaðnum okkar hér í Hlíðinni. Hafa svo sannarlega glatt og mett góða veiðimenn.

Svo að maður tali nú ekki um morgnana....................

Verið velkomin til okkar í Hlíðinni, Hlíðarvatn í Hnappadal stendur alltaf fyrir sínu.

Ef að þið óskið eftir frekari upplýsingum þá er um að gera að hafa samband.

Sigrún 8628422 og [email protected]

Mummi 7702020 og mummi @hallkelsstadahlid.is

Þessi reffilegi hestur heitir Heiðskír frá Hallkelsstaðahlíð.

Móðir hans er Kolskör frá Hallkelsstaðahlíð og faðir Álfarinn frá Syðri Gegnishólum.

Hann er upplitsdjarfur og flaggar fallegu tölti þegar hann hreyfir sig.

Hlaupagleðin er í hávegum höfð og hér er Heiðskír að leggja af stað í einn góðan sprett.

Dagurinn í gær var einn af þessum dögum sem maður vill ekki að taki enda.

Tilveran verður dásamlega þegar náttúran skartar sínu fegursta og sumarið virðist endalaust.

Listaverk hvert sem litið er, fuglasöngur og vorilmur í lofti.

Fullkomið.

Andstæðan í litunum er skemmtileg og gaman að skoða þetta listaverk.

Hlíðarvatn er spegill fyrir skýin sem punta sig í gríð og erg...............

Þarna sjáum við hluta Hlíðarvatns sem er í góðri vatnsstöðu núna um þessar mundir.

Enda eru veiðimennirnir kátir þessa dagana og veiða afar vel.

Þarna sjáum við út hlíðina og grillir í Oddastaðavatnið við endan á Hlíðarmúlanum.

Það er orðið býsna langt síðan ég hef smellt fréttum hingað  inná síðuna en nú skal úr því bætt.

Um þessar mundir er sauðburður og allt það stúss sem honum fylgir að klárast.

Sauðburðurinn gekk frekar vel en þó er alltaf eitthvað sem maður vildi hafa betra. 

Frjósemi var með allra besta móti og á köflum eiginlega óhófleg  að mínu mati.

Vænleiki lambanna var mikill þetta vorið en þrátt fyrir það gekk burðurinn frekar vel.

Sauðburðurinn gekk hratt fyrir sig og á einum sólarhringnum báru 90 kindur og á þeim næsta 83.

Já það var gott að hafa frábært aðstoðarfólk þá sólarhringa sem kunnu réttu handtökin og þekkja vel hvernig heimamenn vilja hafa hlutina.

Eins og áður vorum við einstaklega heppin með aðstoðarfólk. Það er hreinlega ómetanlegt að fá þessa snillinga með okkur og svo er ekki verra þegar nýjir bætast í hópinn og standa algjörlega undir væntingum.

Takk fyrir alla hjálpina þið vitið hver þið eruð.

Gróðurinn hefur heldur farið hægt af stað og lengi vel var frost á nóttunni sem hægði á öllu. Mikill snjór er ennþá í fjöllunum og mikið má nú vera milt sumar ef að allir skaflarnir eiga eftir að hverfa í sumar. Úthaginn var mjög seinn til og fyrsti fjárhópurinn sem sleppt var uppfyrir kom með hraði aftur heim að girðingu.

Já geldfé og hrútar sem farið var með suður á Hafurstaðatún í rúllu létu ekki bjóða sér slíkan aðbúnað og settu hraðamet heim að hliði. 

Eftir síðustu rigningu og hlýnandi verður síðustu daga hefur heldur dregið úr barlómnum og fleiri og fleiri kindur telja fjallið ásættanlegt.

Enn er þó dágóður hópur á túnunum inní Hlíð og heilar 14 kindur inni, tvær óbornar og hinar undir eftirliti af ýmsum ástæðum.

Hér gefur að líta sýnishorn af Hlíðinni en þessi mynd var tekin uppúr miðjum maí.

Túnin græn, úthagi gulur, snjór í fjöllum og Hlíðarvatn í hárri stöðu.

Það eru mög handtökin sem þarf að framkvæma á stóru sauðfjárbúi t.d eru þau ansi mörg þegar sleppa á út allri hjörðinni.

Ég var ansi ung þegar ég fylgdist með hverju handtaki þegar markað var á vorin og átti þá þann draum heitastan að fá að marka.

Eftir margra ára suð fékk ég að marka fyrsta lambið og tókst það bara bærilega.

Æfinguna hafði ég fegnið við að ,,marka,, bréfmiða sem að Lóa frænka mín hafði klippt út.

Miðana bjó hún til úr pappir sem að Tíminn það gamla góða málgagn var pakkað inní þegar það var sent áskrifendum. 

Ég átti markaskrá sem sýndi öll mörkin og undir styrkri stjórn Einar heitins móðurbróður míns lærði ég þau og markaði bréfeyru.

Það voru hinsvegar Ragnar og Sveinbjörn móðurbræður mínir sem að allajafnan mörkuðu flest lömbin.

Þarna er Ragnar að marka sennilega árið 1972 en þá var ég 7 ára og fyrir löngu byrjuð að suða.

Nú hefur gamli draumurinn ræst eða gerði það fyrir svona 22 árum síðan og nú marka ég öll lömb sem fæðast hér á bæ.

Já þeir eru misjafnir draumarnir í lífinu................

En það er alltaf gaman að rifja upp gamla góða tíma og þá er nú gaman að eiga svolítið af myndum.

Þarna erum við Rassa en það hét þessi heiðurs kind sem að ég man svo vel eftir.

Þarna er ég 8 ára með Golsu mín sem var mikið uppáhaldi fyrir rollusálina mig.

Við Golsa á góðum degi hún nokkra mánaða gömul ég 5 ára í alltof stórum stígvélum og það í krummafót.

Vorið er komið, já ég er alveg viss það er komið og vorið verður alveg ljómandi gott.

Kannski er þetta óskhyggja en það er allt í lagi því að þetta er óskhyggja sem gefur vellíðan.

Álftirnar flugu hér yfir í gær, ísinn er byrjaður að hörfa af vatninu og fyrstu lömbin fædd.

Já fyrstu lömbin voru snemma á ferðinni þetta árið en það var aldeilis ekki á dagskránni.

Fjórtán ær bornar og 33 lömb fædd nú í byrjun apríl. 

Það er óthætt að segja að frjálsar ástir hafi blómstrað hér sem aldrei fyrr og frjósemin í meira lagi á þessum tíma.

Húsfreyjan sem jafnan fagnar fyrstu lömbum hvers árs er alveg saklaus af því að hafa haft eitthvað með þetta að gera.

Sönnun þess er augljós.............. af þessum 33 lömbum er ekkert mislitt. Það er ekki í anda freyjunnar.

Seinni hálfleikur sauðburðar hér á bæ hefst svo viku af maí og þá verður vonandi komið enn betra vor.

Flestir sauðfjárbændur hafa hægt um sig og halda sig heima við enda ekkert grín að fá óboðna veirusýkingu um sauðburðinn.

Páskarnir  hér voru afar ólíkir því sem verið hafa í a.m.k hálfa öld hér í Hlíðinni.

Fámennt, engir gestir og frekar lítið um að vera fyrir utan daglegt stúss.

Hér hefur alltaf verið hátíð stórfjölskyldunnar, gestagangur og mikið fjör.

Síðustu ár hafa litlir páskagestir kvartað sáran vegna þess að engin lömb hafa verið fædd.

Núna var hinsvegar líf og fjör í fjárhúsunum en litlu gestirnir fjærri góðu gamni.

En allir höfðu það gott og nutu lífsins þrátt fyrir allt.

Á meðfylgjandi mynd er hann Spaði Gosason að njóta fyrstu vorvindanna.

Það eru ekki allir dagar eins í sveitinni, ónei ekki aldeilis...................

Suma daga glymja setningar eins og ,, mörg er búmanns raunin,,  í kollinum.

Og það ekki að ástæðulausu.

Á fallegum degi sem bauð uppá blíðu og rólegheita veður var tekið eftirlits drónaflug um nágrennið.

Leiðindaveður hafði verið í nokkra daga með roki og snjókomu, veðri sem allir fá leið á bæði skeppnur og menn.

Kom þá í ljós dökkur díll sem ekki passaði við landslagið, við nánari skoðun kom í ljós að hestur hafið farið sér að voða.

Þegar þetta vonda veður hafði gengið yfir var órói í hrossunum og þau farið að þvælast þar sem ekki er heppilegt að vera á ferðinni undir svona kringumstæðum.

Djúpur skurður á svæði sem að hrossi ekki þekkja er stór hættulegur undir þessum kringumstæðum. 

Saklaus snjóbreiða með holrúmi undir sem ekki heldur hesti, hvað þá hesti í töluverðri yfirvigt.

Það var að sjálfsögðu rokið af stað og  kannað hvað hægt væri að gera í stöðunni.

Þegar á staðinn var komið kom í ljós að þetta var hann Hellir stór og stæðilegur geldingur.

Ekki litu fyrstu fréttir vel út og tvísýnt um að hesturinn næðist á lífi úr þessum hremmingum.

Hellir var alveg við það að gefast upp og leit hreint ekki út fyrir að lifa þetta af.

Gaf frá sér horkennileg hljóð og virtist alveg bugðaður, skorðaður í snjónum með rennandi vatn undir fótum.

Þarna er kappinn kominn á loft og allt gengur vel en það er alveg ljóst að það veitti ekki af hestöflunum í Claas.